Γιατί παραπονείται ο Άντρος Κυπριανού ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τον ενέταξε στους 60 "δικούς του", αποστέλλοντας και σε αυτόν απολογητική επιστολή και σωρεία εμπιστευτικών εγγράφων, τα οποία δεν απέστειλε σε μη δικούς του; Δικαιολογημένα ο Νίκος Αναστασιάδης απέστειλε την επιστολή στον Άντρο Κυπριανού, θεωρώντας τον δικό του άνθρωπο, αφού επί τέσσερα χρόνια και έξι μήνες, ο Άντρος Κυπριανού με την ομάδα που ηγείται στο ΑΚΕΛ, αποδείχθηκαν οι πιο συνεπείς, ειλικρινείς και πιστοί συνοδοιπόροι στην πολιτική που μεθόδευε ο Πρόεδρος. Γιατί, δηλαδή, ο Νίκος Αναστασιάδης να μην τον συμπεριλάβει στους δικούς του και να μην του δώσει εξηγήσεις για τους χειρισμούς στον Κραν Μοντανά;

Σήμερα, αν οι προεκλογικές σκοπιμότητες του ΑΚΕΛ κρίνουν επιβεβλημένη τη διαφοροποίηση του ΑΚΕΛ από την πολιτική Αναστασιάδη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, αγαπητέ Άντρο. Η μετάλλαξη σε προεκλογικούς καιρούς είναι τεχνητή, φαρισαϊκή και δεν έχει να κάμει τίποτε με την  πραγματικότητα.

Ο Πρόεδρος  Αναστασιάδης καλώς έπραξε θεωρώντας δίκαιο να συμπεριλάβει τον Άντρο Κυπριανού στους 60 εκλεκτούς συμπαράστατες του. Χέρι-χέρι πορεύθηκαν στα δύσκολα χρόνια της προώθησης της διζωνικής και της απο-ενοχοποίησης της Τουρκίας, κοινή ήταν η αποφασιστικότητα τους να ικανοποιήσουν τις ανησυχίες των Τούρκων και να τους προσφέρουν παραχωρήσεις, οι οποίες πουθενά αλλού δεν έγιναν, όπως δήλωσε ο διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρογιάννης. Κοινό μέτωπο συνέπηξαν όλα αυτά τα χρόνια Αναστασιάδης και ηγεσίες ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ κατά των διαφωνούντων και των υποστηρικτών νέας στρατηγικής. Μαζί και με τα ίδια επιχειρήματα, χλεύασαν όσους διαφωνούσαν μαζί τους και μαζί πορεύθηκαν μέχρι την κατάρρευση των πολιτικών τους και των ψευδαισθήσεών τους.

Θα ήταν άδικο, ανέντιμο και αχάριστο, εάν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στερούσε από τον Άντρο Κυπριανού ενημέρωση και εξηγήσεις. Περισσότερο από τους "60", ο Άντρος Κυπριανού ήταν εκείνος που εδικαιούτο να λάβει την επιστολή του Προέδρου. Οι υπόλοιποι ήταν μεμονωμένα άτομα, ενώ ο Άντρος Κυπριανού προσέφερε στον Αναστασιάδη τη στήριξη ενός ολόκληρου κόμματος, του δεύτερου σε κομματική ισχύ στην Κύπρο. Συνοδοιπόροι μιας ζωής οι δύο "αιώνιοι", δήθεν αντίπαλοι, χώριζαν τα ιμάτιά τους μόνο σε προεκλογικές περιόδους. Μαζί  περπάτησε το ΑΚΕΛ με όλους τους "καλούς καραβοκύρηδες" του ΔΗΣΥ και τίποτε δεν μπορούσε να περάσει ο ΔΗΣΥ στο εθνικό θέμα, χωρίς τα δεκανίκια του ΑΚΕΛ. Και αύριο, μετά τις εκλογές,  εάν επανεκλεγεί ο Νίκος Αναστασιάδης, πάλι μαζί στον δρόμο της διζωνικής θα δείτε τον Άντρο Κυπριανού και τον Νίκο Αναστασιάδη.

Η τραγική πραγματικότητα είναι μία. Ποτέ το Κυπριακό δεν θα έφτανε προ των πυλών της τουρκικής λύσης, εάν το ΑΚΕΛ ασκούσε την αντιπολίτευση που όφειλε να ασκήσει στον Πρόεδρο. Εφθάσαμε στον πάτο, επειδή ο Νίκος Αναστασιάδης βρήκε στήριξη από το δεκανίκι της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. 

Μπορούσε, συνεπώς, να στερήσει έναν ειλικρινή και διαχρονικό ομοϊδεάτη από την ευνοιοκρατική ενημέρωση;