Η αμερικανική κυβέρνηση έστειλε  πριν από μερικές ημέρες το μήνυμα πως οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας θα συνεχιστούν μέχρις ότου υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την Κριμαία. Και ερωτούμε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη: Στην τελευταία συνάντησή του με τον Αμερικανό Πρόεδρο, ετόλμησε να θέσει παρόμοιο αίτημα για την Τουρκία; Είχε το θάρρος να ζητήσει από τις Ηνωμένες Πολιτείες να ζητήσουν την επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας ενόσω δεν εγκαταλείπει την Κύπρο; Είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι δεν θα ετόλμησε. Προφανώς δεν θα ήθελε να εκνευρίσει τον "ισχυρό εταίρο της Κύπρου" με τέτοια ενοχλητικά ερωτήματα. Αποκλείουμε παντελώς και την περίπτωση ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να υπέβαλε ερώτημα κατά πόσον οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πρόθεση να άρουν επιτέλους το εμπάργκο αμερικανικών όπλων προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Επιτέλους, τι σόι "ισχυρός στρατηγικός εταίρος" είμαστε για τις ΗΠΑ, όταν δεν μας πουλούν ούτε ένα φυσίγγιο για την υπεράσπιση της άμυνάς μας;

Βεβαίως, ούτε και προς την Ευρωπαϊκή Ένωση υπέβαλε ποτέ παρόμοια αιτήματα, ή έστω ερωτήματα, ο κ. Αναστασιάδης. Μπορεί να τον εναγκαλίζονται και να τον ασπάζονται οι Γιούνκερ, Τουσκ και λοιποί φίλοι του, αλλά ποτέ ο Νίκος Αναστασιάδης δεν ηθέλησε να εκμεταλλευθεί τη φιλία και την εκτίμηση των οποίων τυγχάνει από τους Ευρωπαίους ομοϊδεάτες του και να προωθήσει δίκαια αιτήματα του κυπριακού κράτους. Επί παραδείγματι, ουδέποτε απαίτησε όπως εφόσον η Κύπρος συμμετέχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας για το θέμα της Κριμαίας, δίκαιο είναι οι εταίροι να μεριμνήσουν και για την Κύπρο και να επιβάλουν κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Εδώ προκύπτει ακόμη περισσότερη ευθύνη από την Ε.Ε. να ανταποκριθεί, επειδή η Τουρκία κατέχει ευρωπαϊκό έδαφος. 

Αλλά πέραν των εναγκαλισμών και της φιλίας, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης οφείλει να προστατεύσει και την Κυπριακή Δημοκρατία και να προωθήσει δίκαια αιτήματά της. Η φιλία φιλία, αλλά και το καθήκον καθήκον. Και το καθήκον του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι να προωθεί τα συμφέροντα του κυπριακού κράτους και να απαιτεί. Όχι να εκλιπαρεί. Αλλά ο Νίκος Αναστασιάδης, ούτε καν εκλιπαρεί. Στέκεται σε στάση προσοχής και ακούει. Και μαζί με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, αρέσκονται να μεταδίδουν στην Κύπρο "μεγάλες επιτυχίες" και πολλά "κερδίζουμε έδαφος" κάθε φορά που επισκέπτονται το εξωτερικό. Όλοι είναι μαζί μας, όλοι συμφωνούν με τις θέσεις μας, αλλά κανένας δεν ανταποκρίνεται πρακτικά στα αιτήματά μας. 

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανήγγειλε θριαμβευτικά από τις Βρυξέλλες, όπως συνήθως πράττει, ότι "οι εταίροι της Κύπρου στην Ε.Ε. συντάσσονται με την κυπριακή θέση για τη ασφάλεια και τις εγγυήσεις. Διψήφιος αριθμός κρατών μελών που συμμετείχε στη συζήτηση για το Κυπριακό και τις ευρωτουρκικές σχέσεις έχουν κοινή προσέγγιση ότι εν έτει 2017 δεν μπορούμε να μιλάμε για εγγυήσεις σε ένα κράτος μέλος της Ε.Ε.", δήλωσε.

Ουάου! Όλοι μαζί μας. Αλλά,  πώς και δεν βγήκαν όλοι αυτοί να προβούν στις δηλώσεις που τους αποδίδει ο κ. Χριστοδουλίδης και ανέθεσαν στον ίδιο να τις εκφράσει; Θέλουμε να ακούσουμε από τα στόματα των ιδίων τη συμπαράστασή τους προς την Κύπρο για μηδέν εγγυήσεις και μηδέν τουρκικά στρατεύματα. Και όχι μόνο να ακούμε σκέτη συμπαράσταση. Αλλά να δούμε και έμπρακτη και αποφασιστική εφαρμογή. Θα το πράξουν; Τρέμουν την οργή του Ερντογάν. Τα οικονομικά και στρατηγικά τους συμφέροντα στην Τουρκία είναι τεράστια, για να τα θυσιάσουν υπέρ της μικροσκοπικής και αδύναμης Κύπρου.

Τελικά οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι εταίροι χαϊδεύουν τ' αφτιά του Προέδρου μας και ο Νίκος Χριστοδουλίδης χαϊδεύει τα αφτιά των Κυπρίων. 

Αλλά και προς τι η πλατωνική, έστω, συμπαράσταση των ξένων, όταν η δική μας κυβέρνηση έχει απεμπολήσει το αίτημα για μηδενικές εγγυήσεις και μηδενικό στρατό; Δεν άκουσε  ο Νίκος Χριστοδουλίδης τον Αβέρωφ που ζήτησε να μην επιμείνουμε στο απόλυτο;