Γέννημα θρέμμα του Γουίνστορ στην Αγγλία, από πολύ μικρή ηλικία και όταν ήταν ακόμη στο δημοτικό ερωτεύτηκε, όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία του, κεραυνοβόλα. Όχι, την καρδιά του δεν την έκλαψε κάποια από τις δασκάλες του, ούτε κάποια από τις γυναίκες που σέρβιραν το δείπνο. Ήταν κάτι πολύ πιο ξεχωριστό. Ένα πολύ όμορφο παιχνίδι, που δεν ήταν άλλο από το ποδόσφαιρο. «Και έτσι ξαφνικά έχασα το ενδιαφέρον μου για όλα τα μαθήματα…», δήλωνε αρκετά χρόνια αργότερα ο Πίτερ Λέσλι Όσγκουντ.

Το «προξενιό» του θείου

Ο Όσγκουντ γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου το 1947 και απεβίωσε την 1η Μαρτίου το 2006, ενώ βρισκόταν μαζί με την οικογένειά του στην κηδεία ενός συγγενικού του προσώπου (τραγική ειρωνεία), σε ηλικία μόλις 59 ετών, προδομένος από την καρδιά του. Ο «Όζι», όπως τον αποκαλούσαν φίλοι και γνωστοί, οφείλει την καριέρα του σε μεγάλο βαθμό στο θείο του Μπόμπ, ο οποίος του έκανε το «προξενιό». Ας παρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Καθώς ο καιρός περνούσε, ο μικρός Πίτερ έπαιζε ποδόσφαιρο σε ερασιτεχνικές ομάδες, ωστόσο η αγάπη του για το ποδόσφαιρο τον οδήγησε στη Ρέντιγνκ, όπου ζήτησε να δοκιμαστεί. Αφού απορρίφθηκε, ο Όσγκουντ χτύπησε και την πόρτα της Άρσεναλ, ούτε και εκεί όμως του βγήκε.

Τότε, αποφάσισε να αναλάβει δράση ο θείος Μπομπ και να στηρίξει τον ανιψιό, ο οποίος, όπως είπε, χρειαζόταν καθοδήγηση. Πήρε χαρτί και μολύβι, έγραψε ένα γράμμα που λίγες μέρες αργότερα θα έφτανε στο Δυτικό Λονδίνο, και συγκεκριμένα στο Στάμφορντ Μπριτζ, χωρίς να ξέρει πού μπορεί να οδηγήσει αυτό. Ο θείος Μπομπ έθεσε σε κίνηση ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας του ποδοσφαίρου, καθώς ο χρόνος για το δοκιμαστικό στην Τσέλσι έφθασε.

Ντεμπούτο με δύο γκολ!

Ο Όσγκουντ υπέγραψε ερασιτεχνικό συμβόλαιο με την Τσέλσι το 1964 και πληρωνόταν με το ποσό των 10 λιρών την εβδομάδα, πριν απο την υπογραφή επαγγελματικού συμβολαίου. Ακολούθως, ήρθε η κλήση από τον θρυλικό προπονητή των «μπλε» Τόμι Ντόχερντι. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, ακολούθησε… απογείωση και ο «Όζι» δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω! Ντεμπούτο με την ομάδα έκανε τις 16 του Δεκέμβρη το 1964 κόντρα στη Γουόρκινγκτον, στον επαναληπτικό αγώνα για τον πέμπτο γύρο του Λιγκ Κάπ (ισόπαλο το πρώτο ματς) και σκόραρε δύο φορές!!! Μετά από αυτό το παιχνίδι, ήταν θέμα ημερών για να μπει στην πρώτη ομάδα της Τσέλσι κανονικά και όχι σαν αντικαταστάτης απο τη δεύτερη ομάδα.

Ο «μάγος του Οζ»

Την ίδια χρονιά, στο τέλος της περιόδου, σε μία περιοδεία στην Αυστραλία σκόραρε 12 φορές σε 8 παιχνίδια. Την αμέσως επόμενη περίοδο (1965/66) ο Πίτερ σκόραρε 7 γκολ σε 32 συμμετοχές του στην πρώτη ομάδα και έθεσε σοβαρή υποψηφιότητα για κλήση του στην Εθνική Αγγλίας του Άλφ Ράμσεϊ για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966. Αν και συμπεριλήφθηκε στην αρχική επιλογή των 40 ποδοσφαιριστών, δεν επελέγη στους 22 ποδοσφαιριστές που κατέκτησαν τελικά το τρόπαιο στη χώρα τους. Όμως, από τότε ο σπουδαίος αυτός ποδοσφαιριστής κατείχε μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές όλων των φιλάθλων της Τσέλσι που τον αποκαλούσαν «Μάγο του Οζ», όνομα εμπνευσμένο από το γνωστό ομώνυμο παιδικό μυθιστόρημα.

Στο ξεκίνημα της περιόδου 1966-67 έσπασε το πόδι του (μετά απο σκληρό μαρκάρισμα του Έμλιν Χιούτζες της Μπλάκπουλ σε αγώνα για το Λιγκ Καπ), με την επιστροφή του όμως πρόλαβε να πέτυχει 6 γκολ σε 10 αναμετρήσεις. Την ίδια χρονιά, η ομάδα του κατάφερε να φτάσει για πρώτη φορά σε τελικό στο Γουέμπλεϊ, αλλά χωρίς τον τραυματία Πίτερ έχασε από την Τότεναμ με 2-1.

Απειλή από Ντρογκμπά

Συνολικά ο Όσγκουντ πραγματοποίησε 380 συμμετοχές με τη φανέλα της Τσέλσι σημειώνοντας 150 γκολ και κατατάσσεται πέμπτος στη σχετική κατάταξη στην ιστορία του συλλόγου, ωστόσο κινδυνεύει άμεσα με απώλεια τις θέσης του απο τον Ντιντιέ Ντρογκμπά που παραμονεύει ελάχιστα γκολ πιο πίσω. Ο Όσγκουντ ανήκει επίσης στους εννιά ποδοσφαιριστές όλων των εποχών που κατάφεραν να σκοράρουν μια χρονιά σε όλους τους γύρους του αρχαιότερου θεσμού του ποδοσφαίρου, το Κύπελλο Αγγλίας.

Τον πρώτο του τίτλο στην Τσέλσι πανηγύρισε το 1970 όταν στον επαναληπτικό του Κυπέλλου Αγγλίας (πρώτος αγώνας 2-2 στο Γουέμπλεϊ) στον Ολντ Τράφορντ επικράτησαν της Λιντς με 2-1. Το γκολ του στο 78ο λεπτό του αγώνα οδήγησε το παιχνίδι στην παράταση, όπου ο συμπαίκτης του Γουέμπ έκανε το 2-1 και κέρδισαν το τρόπαιο.

Μεζές, ρετσίνα… κούπα!

H μεγαλύτερη καταξίωση για τον Πίτερ και την Τσέλσι ήρθε την επόμενη χρονιά, όταν στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» (σ.σ. πρώτος ευρωπαϊκός τελικός στην Ελλάδα) πήραν το τρόπαιο από τη Ρεάλ Μαδρίτης των (τότε) έξι Κυπέλλων Πρωταθλητριών Ευρώπης. Ο πρώτος τελικός έγινε στις 19 Μαΐου 1971 μπροστά σε 42.200 θεατές, ο οποίος τελείωσε χωρίς νικητή (1-1). Προηγήθηκε η «Βασίλισσα» με τον Ιγκνάθιο Θόκο και ισοφάρισε στο δεύτερο ημίχρονο ο Πίτερ Όσγκουντ. Μετά από δύο βράδια στο ίδιο γήπεδο, η ομάδα του Ντέιβ Σέξτον φάνηκε πολύ πιο δυνατή και ορεξάτη από την κουρασμένη και ακίνδυνη επιθετικά Ρεάλ Μαδρίτης και κέρδισε με 2-0 έχοντας ως σκόρερ τους Ντέμπσεϊ και Όσγκουντ.

Τo εκπληκτικό τότε γεγονός που συζητήθηκε πολύ είναι το εξής: Το επόμενο βράδυ του πρώτου τελικού, μία μέρα πριν από το δεύτερο, ο τεχικός της Τσέλσι Ντέιβ Σέξτον είχε πάρει όλους τους ποδοσφαιριστές του σε μία ταβέρνα στην Πλάκα όπου γεύτηκαν τους αθηναϊκούς μεζέδες και «δροσίστηκαν» με άφθονη ρετσίνα μέχρι το πρωί!!! Είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα, έτρεχαν σαν τρελοί στο χορτάρι του Καραϊσκάκης, ενώ κουρασμένοι ήταν οι Ισπανοί της Ρεάλ, οι οποίοι είχαν μείνει στο ξενοδοχείο τους.

Μετά-Τσέλσι εποχή και Εθνική ομάδα

Τρία χρόνια μετά, ο Όσγκουντ αποχωρεί απο την Τσέλσι για να μετακομίσει στη Σαουθάμπτον, όπου παρέμεινε για τρία χρόνια μετρώντας 126 συμμετοχές και 28 γκολ, ενώ κατέκτησε και το Κύπελλο Αγγλίας το 1976. Την τελευταία του χρονιά δόθηκε δανεικός στη Νόργουιτς. Ακολούθως ο «Οζ» πήρε μετεγγραφή στη Φιλαδέλφεια Φέρι στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς ακόμη και τότε - όπως και σήμερα - αγωνίζονταν μεγάλα ονόματα του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου, όπως οι Τζορτζ Μπεστ, Πελέ, Κρόιφ και Μπεκενμπάουερ. Δεν απέδωσε, όμως, τα αναμενόμενα καθώς σε 22 συμμετοχές σκόραρε 1 μόλις γκολ. Τις τελευταίες του δύο χρονιές (1978/80) τις πέρασε στην ομάδα της καρδιάς του με 10 συνολικά συμμετοχές και δύο γκολ.

Αντικαταστάτης του Μπόμπι!

Όπως ο ίδιος ποδοσφαιριστής αναφέρει στη βιογραφία του, το ποδόσφαιρο είναι ένα περίεργο πράγμα. «Ξέρεις ότι παίζεις καλά, σου το λέει και ο κόσμος αλλά και ο Τύπος. Όταν δεχθείς το πρώτο τηλεφώνημα σε πιάνει το σοκ. Ωστόσο σε πιάνει πιο πολύ το σοκ όταν δεν το δέχεσαι πλέον. «Μια Κυριακή του Φεβρουαρίου το 1970 πήρα μια κλήση που μου ζητάει να παρουσιαστώ στην Εθνική ως αντικαταστάτης του Μπόμπι Τσάρλτον. Την επόμενη Τετάρτη έκανα το ντεπούτο μου σε αγώνα απέναντι στο Βέλγιο και πραγματικά ένιωσα υπερήφανος μόλις άγγιξα τη φανέλα της Εθνικής. Πραγματικά δάκρυσα καθώς ποτέ δεν φανταζόμουν πως ένας πιτσιρικάς από το Γουίνστορ θα είχε ποτέ αυτή την τιμή», τόνισε ο Όσγκουντ, που με τα λιοντάρια είχε συνολικά 6 συμμετοχές και 4 γκολ με την Εθνική κάτω των είκοσι τριών και 4 συμμετοχές στων ανδρών.

Ποδόσφαιρο… τέλος!

Αφού κρέμασε τα παπούτσια, ο «Βασιλιάς του Στάμφορντ Μπριτζ» διαχειρίστηκε για λίγο καιρό μία μπιραρία μαζί με έναν παλιό του συμποδοσφαιριστή, ωστόσο μετά από λίγο καιρό δεν πήγαινε πολύ καλά και την έκλεισε. Αργότερα ο ποδοσφαιριστής μαζί με κάποιους συμπαίκτες του ασκούσαν έντονη κριτική στην ομάδα και βρισκόντουσαν σε έντονη αντιπαράθεση με τον τότε πρόεδρο της Τσέλσι και έτσι έμειναν για λίγο καιρό πίσω από τα κοινά της ομάδας τους. Αργότερα με τον ερχομό του Αμπράμοβιτς και το νέο αέρα που έφερε ο Ρώσος μεγιστάνας στην ομάδα του Δυτικού Λονδίνου πήρε πίσω το παλιό του πόστο ως οικοδεσπότης στο Στάμφορντ Μπριτζ.

Στο πρώτο παιχνίδι μετά το θάνατό του με την Τότεναμ στο Στάμφορντ Μπριτζ πολλοί από τους πρώην συμπαίκτες του ήταν παρόντες και στο πρόγραμμα της αγωνιστικής είχε αφιερωμένο σε αυτόν πρόγραμμα.

Στην επιμνημόσυνη δέηση της 1η Οκτωβρίου το 2006, οι στάχτες του Πίτερ Όσγκουντ ξεκουράστηκαν κάτω από τη βούλα του πέναλτι της εστίας μπροστά από τη Shed Εnd (Σκεπαστή κερκίδα που φιλοξενούσε τους φανατικούς) του γηπέδου όπου αγωνίστηκε, λάτρεψε και λατρέφτηκε με την αγαπημένη του ομάδα.