Αναζητήσαμε το «γιατί», ή τελοσπάντων μια προσέγγιση στο φαινόμενο...

Ένα ρεπορτάζ, λοιπόν, για τη «μοναξιά» των τριαντάρηδων. Για τους νεαρούς άντρες και γυναίκες τούς γεννημένους νωρίς τη δεκαετία του '80, που συνωστίζονται στις καφετερίες και στα κλαμπ με τους φίλους τους, αλλά χωρίς ερωτικό ταίρι και πολλοί χωρίς διάθεση για κάποια σοβαρή σχέση ή δέσμευση. Σε μια ηλικία που οι γονείς τους ήταν παντρεμένοι με παιδιά, στο αποκορύφωμα της βιολογικής και πνευματικής τους ισχύος, έχοντας οι περισσότεροι πτυχία και μεταπτυχιακά σπουδών στην Κύπρο ή/και στο εξωτερικό, κάποιοι επιλέγουν και κάποιοι «αναγκάζονται» να είναι ερωτικά μόνοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ή σε επιφανειακές, εφήμερες σχέσεις που είναι σήμερα εύκολες, αλλά δεν τους γεμίζουν.

Εγωισμός, εύκολο σεξ, εφήμερες σχέσεις
Αναζητήσαμε το «γιατί» ή, τελοσπάντων, μια προσέγγιση στο φαινόμενο, μιλώντας με δύο αγόρια και δύο κορίτσια αυτής της δυναμικής και αντιφατικής γενιάς όπως και με την κοινωνιολόγο Kατερίνα Κόκκινου, επίσης συνομήλική τους, που ανέπτυξε αρχικά το ζήτημα του «εγωισμού». Αναφέρθηκε σε «ανθρώπους κλεισμένους στο καβούκι τους λόγω του εγωισμού τους, μέσα στην ατομικιστική κοινωνία που ζούμε». Και συνέχισε: «Βλέπεις συχνά τον άλλο, να συμπεριφέρεται εγωιστικά, να θέλει πάντα να γίνεται το δικό του, να μην σε ακούει, αλλά να έχει απαίτηση από εσένα να τον ακούς. Νομίζω αυτό είναι κυπριακό χαρακτηριστικό - θέλουμε πάντα να μιλούμε και συχνά φωνάζουμε κιόλας για ν' ακουστούμε περισσότερο από τους άλλους. Δεν σιωπούμε ν' ακούσουμε τι έχει να μας πει ο άλλος. Αυτό είναι ένα κόμπλεξ, να μην μπορείς, δηλαδή, να σιωπήσεις ν' ακούσεις τι έχει να σου πει ο άλλος.
»*Άλλος λόγος γι' αυτήν την ανυπαρξία πραγματικής επικοινωνίας μεταξύ των νέων των δύο φύλων σήμερα, από την πλευρά των αντρών είναι ότι βρίσκουν το εύκολο σεξ παντού. Και αφού περνούν καλά και έχουν μια συντροφιά τις ώρες που θέλουν αυτοί, αφού ικανοποιούν τις ανάγκες τους, δεν θέλουν κάτι σοβαρό και κατά τα άλλα κάνουν τα δικά τους, ασχολούνται με τα χόμπι τους.
»*Ένας άλλος λόγος, είναι οικονομικός. Άμα είσαι σε ένα δεσμό που μπορεί να οδηγήσει σε κάτι πιο σοβαρό, θα απαιτήσει χρήματα. Και τώρα με την οικονομική κρίση πολλοί νέοι είναι άνεργοι, δεν είναι εύκολο να κτίσουν μια σχέση. Αυτό ισχύει νομίζω σε κάποιο βαθμό και για τα δύο φύλα. Για τον ίδιο λόγο που μια γυναίκα μπορεί εύκολα να βρει κάποιον να περάσει καλά μια νύχτα, μια βδομάδα ή ένα μήνα, μπορεί και ένας άντρας. Ίσως οι γυναίκες στην Κύπρο να είναι ακόμα κάπως συντηρητικές και όχι τόσο επιρρεπείς στις εφήμερες σχέσεις όσο οι άντρες, αλλά πιστεύω υπάρχουν κοπέλες στην ηλικία των 25-30 που το κάνουν».

Ποδόσφαιρο, βάψιμο και ντύσιμο
Όπως επεσήμανε η Κατερίνα Κόκκινου, «σήμερα στην Κύπρο δεν είναι εύκολο να προσεγγίσεις κάποιον, όπως είναι τα δεδομένα μας. Για παράδειγμα τέλειωσες τα πανεπιστήμιο, δεν έχεις κάποιο δεσμό, βρίσκεις μια δουλειά, έχεις σταθερούς φίλους και συναδέλφους. Πρέπει να είσαι άτομο πολύ κοινωνικό που συνέχεια ξανοίγεται σε καινούργιες γνωριμίες, για να βρεις κάποιον να σε ελκύσει. Αυτό το ξέρω από προσωπική πείρα, δεν είναι εύκολο να γνωρίσεις ποιοτικούς ανθρώπους να μπορείς να μιλήσεις μαζί τους. Υπάρχουν άντρες που δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο από το ποδόσφαιρο και το κυνήγι, από επιφανειακά πράγματα που δεν αφήνουν χώρο να επικοινωνήσεις μαζί τους. Το ίδιο και κοπέλες, που το μόνο που τις ενδιαφέρει, είναι πώς θα βαφτούν, πώς θα ντυθούν, πώς θα χτενίσουν τα μαλλιά τους για να βγουν έξω».

Τεχνολογία και αποπροσανατολισμός
«ΜΕΣΑ σε αυτά τα τριάντα χρόνια, δεν περάσαμε τα στάδια που πέρασαν άλλες κοινωνίες για να εξελιχθούν και να περάσουν ομαλά από τη μια στην άλλη φάση», επεσήμανε η Κατερίνα Κόκκινου. «Εμείς, από την αγροτική κοινωνία, πεταχτήκαμε αμέσως στις υπηρεσίες και στην αυξημένη τεχνολογία και στα πολλά λεφτά και κάπου χάσαμε τον προσανατολισμό μας.
»Παλαιότερα ο κόσμος ήταν πιο φιλικός, υπήρχε αλληλεγγύη-χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι σήμερα δεν υπάρχει. Παλιά η οικονομία ήταν αγροτική και ο ένας στηριζόταν πάνω στον άλλο. Τα τελευταία τριάντα χρόνια, λόγω και της εισβολής, ο κόσμος έρχεται στη νότια πλευρά της Κύπρου και στηριζόμαστε πλέον στις υπηρεσίες. Πρώτα ήταν πιο φτωχός ο κόσμος, εκτιμούσε διαφορετικά τη ζωή. Σήμερα ο νέος, καθισμένος πίσω από ένα κομπιούτερ, μπορεί να πει τα πάντα, να παρουσιάσει εξιδανικευμένα τον εαυτό του, χωρίς να βλέπει τον άλλο και χωρίς να ξέρει με ποιον έχει να κάνει. Επομένως κρυβόμαστε όλοι πίσω από μια οθόνη, συχνά λέμε και αλήθειες που δεν πρέπει, επειδή νιώθουμε τον άλλο ξένο και άγνωστο και είναι ευκολότερο ίσως να ξανοιχτούμε σε αυτόν για να του πούμε τα δικά μας, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι, αφού μπορεί να μην του ξαναμιλήσουμε ποτέ».

Οι τεμπέληδες του έρωτα
Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ Κόκκινου άγγιξε και το ζήτημα των αυξημένων αριθμών διαζυγίων, αφού, όπως είπε, «πολύ εύκολα τα βάζουμε κάτω, γιατί έτσι μας έχουν μάθει. Η δική μας γενιά των 30 και μικρότεροι, έμαθαν να τα έχουν όλα στο πιάτο. Συχνά οι νεαρές μαμάδες δεν βοηθούν απλώς τα παιδιά τους στο διάβασμα, αλλά τους κάνουν τις εργασίες τους, τους κουβαλούν τις βαλίτσες, τρέχουν και τους κάνουν τις δουλειές τους. Τι μήνυμα μεταδίδεις στο παιδί; "Θα είμαι πάντα εκεί, μην κουράζεσαι μη σκορσάρεσαι". Το μήνυμα μεταφέρεται και στις ερωτικές σχέσεις. "Μου πέρασε ο έρωτας και το πάθος, τέλειωσε, ας βρω άλλον - ή άλλην". Είμαστε τεμπέληδες στον έρωτα. Περιμένουμε τον μεγάλο έρωτα και το μεγάλο πάθος και όταν περάσει και καταλαγιάσει, συνειδητοποιούμε συχνά ότι κάτω από το πάθος και τον έρωτα, δεν υπάρχει τίποτε. Δεν φροντίσαμε από πριν να καλλιεργήσουμε κάποια πράγματα -την αγάπη και τη συμπόνια- ώστε να νιώθει ο άλλος ότι είμαι ο γονιός ή ο σύντροφος, αλλά δεν είμαι δεδομένος. Οι σχέσεις απαιτούν κούραση, για να διατηρούνται και, δυστυχώς, οι νέοι της δικής μας γενιάς είναι ωφελιμιστές και αυτό το βλέπω παντού».

Οι τοίχοι του σπιτιού και το one night stand
ΕΛΕΝΗ Αντωνίου, 28 χρονών, φιλόλογος: «Πολλοί άντρες σήμερα έχουν ανασφάλειες και φοβούνται την απόρριψη. Αλλά γιατί; Συμβαίνει και είναι στο παιγνίδι, να μη δεχτεί κάποια κοπέλα την προσέγγισή τους. Θα έπρεπε να μαθαίνουν από τα λάθη τους - ίσως ο τρόπος προσέγγισης να ήταν λάθος. Σε κάποιο βαθμό, όλο αυτό το σκηνικό συνδέεται με την οικονομική κρίση. Σήμερα η γυναίκα θέλει περισσότερα πράγματα για να ικανοποιηθεί - να την πάρει ο άντρας σε ένα τετράστερο και όχι σε διάστερο ξενοδοχείο, να της κάνει δώρο μιαν ανθοδέσμη των 50 ευρώ και όχι των 15. Η κοπέλα σήμερα περιμένει πιο ακριβά δώρα από το σύντροφό της, γιατί μπορεί και μόνη της ν' αγοράσει καλύτερα πράγματα. Εγώ, προσωπικά, εκτιμώ τη σκέψη του άλλου περισσότερο από την υλική αξία των δώρων.
»Πάντως σήμερα οι άντρες θέλουν να κάνουν τα δικά τους, να πιουν όσο θέλουν, να φλερτάρουν όσες θέλουν χωρίς περιορισμούς. Εκείνες θέλουν να βγουν μόνες τους, να πληρώσουν μόνες τους, να πουν τα δικά τους χωρίς να τους ακούει ένας άντρας και μετά ο καθένας σπίτι του.
»Το one night stand; Εντάξει, είναι θα έλεγα πιο πρακτικό, όμως στην πραγματικότητα όλοι επιδιώκουν την οικειότητα και τη ζεστασιά μιας σχέσης. Ακόμα κι εκείνοι του one night stand, θέλουν κάποιον πιο κοντά τους, όχι μόνο για σεξ. Γιατί όταν πας στο σπίτι, από το εστιατόριο ή το κλαμπ, είσαι μόνος με τους τοίχους. Βέβαια υπάρχει και ο φόβος της δέσμευσης, βλέπουν γύρω τους τόσα διαζύγια. Λες "ας ζήσω όσο γίνεται περισσότερα πράγματα μόνη μου, μέχρι να έρθει ο γάμος".
»Θεωρώ ότι μόλις δεις τον άνθρωπό σου, ξέρεις ότι θέλεις να τον παντρευτείς, νιώθεις ότι θέλεις να κάνεις μωρά μαζί του και να μείνεις μαζί του»…

«Δεν μπορώ να συναγωνιστώ τον παπά της»
Χριστόδουλος Ιωάννου, 27 χρονών, πτυχίο πολιτικών επιστημών και μεταπτυχιακό στις στρατηγικές σπουδές στην Αγγλία, άνεργος: «Σχεδόν κάθε απόγευμα πίνω εδώ στην καφετερία τον καφέ μου με το φίλο μου Νεόφυτο Σταυρινού (σπουδές λογιστικής στην Αγγλία), μόλις εκείνος σχολάσει - οι λογιστές βρίσκουν σχετικά πιο εύκολα δουλειά από εμάς τους θεωρητικούς. Προς το παρόν, με βοηθούν ακόμα οι γονείς μου. Είναι δύσκολο όταν συνηθίσεις μόνος στο εξωτερικό για 4-5 χρόνια να έρθεις πίσω στα παλιά. Και επειδή δεν υπάρχει η οικονομική άνεση, επειδή έχεις ένα περιορισμένο εισόδημα, δεν μπορείς να ζητάς συνεχώς από τους γονείς σου, στην περίπτωση που βγαίνεις με μια κοπέλα, όπως έκανες στα 18. Άλλαξε και η νοοτροπία των γυναικών. Είναι πιο δυναμικές, αλλά με τον λάθος τρόπο, κατά τη γνώμη μου. Σίγουρα δεν θα ήθελα μια γυναίκα να κάνει ό,τι της λέω και να κρέμεται από τα χείλη μου. Να έχει ναι, την καριέρα της, να είναι δυναμική, αλλά σε λογικά πλαίσια, να υπάρχει μια συνεννόηση αμοιβαία. Άλλαξε σίγουρα η κυπριακή κοινωνία, οι άνθρωποι σπουδάζουν, βγαίνουν έξω, βλέπουν άλλα πράγματα.
»Λένε οι κοπέλες, "ο παπάς μου έκανε έτσι, ο παπάς μου είπε αυτό" και αναμένουν κάτι αντίστοιχο, από εμάς. Σε περιμένουν να μην τους χαλάς χατίρι, να τις έχεις στα όπα-όπα, όπως τις έχει ο παπάς τους. Κάποιας ο παπάς της είναι ανώτερος κυβερνητικός αξιωματούχος. Εγώ ήρθα με μάστερ, πέρασα εξετάσεις -και κυβερνητικές και άλλες- σε καλές θέσεις. Αλλά, δεν με προσλαμβάνουν επειδή δεν έχω μέσο κι αυτό είναι κοινωνική αδικία. Και λέω, πώς να συναγωνιστώ τον παπά της, αφού εμένα η κοινωνία δεν μου δίνει τις ίδιες ευκαιρίες που είχε ο παπάς της τη δεκαετία του 1967 - 70; Αυτό με περιορίζει. Άρα η κοπέλα πρέπει να προσγειώσει τις προσδοκίες της και να προσαρμοστεί. Όμως, οι πιο πολλές δεν το κάνουν.
Για μένα προτεραιότητα είναι η καριέρα μου, το γάμο τον βλέπω για πιο ύστερα. Κάποιοι φίλοι μας παντρεύτηκαν, συνήθως μετά από μακρόχρονη σχέση. Κάποιοι δεν έφυγαν καν από την Κύπρο. Εμείς ζήσαμε στο εξωτερικό, έξω από τον μικρόκοσμο της κυπριακής πραγματικότητας. Είχα σοβαρή σχέση με ξένη κοπέλα, Ιρλανδή και ήταν πολύ διαφορετική και προσγειωμένη - π.χ. πληρώναμε μισά-μισά έξοδα, για οτιδήποτε. Αυτό είναι δύσκολο να το βρεις στην Κύπρο, όπου ψάχνω να βρω κάποιαν να επικοινωνώ. Υπάρχουν γυναίκες που σε κάνουν να μη θέλεις καν να τις πλησιάσεις, αφού έχουν έναν αέρα που σε αποθαρρύνει. Στην Αγγλία και στην Ιρλανδία, αρκετές φορές ήρθε κοπέλα να μου μιλήσει - μια ήρθε μάλιστα και με τράβηξε να χορέψουμε, χωρίς να με ξέρει. Στην Κύπρο, με τίποτε δεν θα συνέβαινε αυτό. Προτιμώ λοιπόν τις ξένες από τις Κυπρίες, γιατί είναι πιο προσγειωμένες, ειλικρινείς και ρεαλίστριες».

Ανεξάρτητες γυναίκες, αναστατωμένοι άντρες
ΓΕΩΡΓΙΑ Κωνσταντίνου, 30 χρονών, πτυχίο στα οικονομικά-μάρκετινγκ και μεταπτυχιακό στη διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού, εργασία σε ιδιωτική εταιρεία: «Ζω μόνη μου τον τελευταίο χρόνο, δεν έχω δεσμό. Έφυγα από το οικογενειακό σπίτι, όχι γιατί ήθελα, αλλά γιατί έπρεπε να το κάνω, αφού είχα επαναπαυτεί, σε μια καλή σχέση με τους γονείς μου και τα αδέλφια μου. Η μάμα μου στα 18 της παντρεύτηκε, στα 19 της με γέννησε και στα 27 της είχε τρία παιδιά - κι εγώ στα 30 μου, δεν έχω ούτε μισό. Σε πιο μικρή ηλικία, ένιωθα ωραία που η μάμα μου με χάρηκε σε μικρή ηλικία και τη χάρηκα κι εγώ που ήταν νεαρή και ακόμα μου αρέσει και το χαίρομαι. Έλεγα ότι θα ήθελα κι εγώ να είμαι νεαρή μητέρα, να με χαρούν και να χαρώ τα μωρά μου, αλλά χρόνο με το χρόνο όλα αλλάζουν, μπαίνουν άλλες προτεραιότητες. Τώρα διαγράφω μιαν άλλη πορεία, την αφήνω να εξελιχτεί. Περνώ πολύ ωραία, έχω φίλους από την προδημοτική, από το σχολείο, από τη δουλειά. Δεν μπορώ να προσδιορίσω πότε θα παντρευτώ και να κάνω παιδιά, ξέρω ότι θα μου το υποδείξει η πορεία της ζωής μου.
»Πιστεύω στον σωστό γάμο, όχι στο γάμο. Πρέπει να το κάνεις, εφόσον συναντήσεις το άτομο που μπορεί να σε συμπληρώσει, να ανεβάσει την ποιότητα της ζωής σου και να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος. Αν δεν το βρεις αυτό, δεν θεωρώ ότι πρέπει να κάνεις ένα γάμο για κοινωνική ή οικονομική κάλυψη.
»Είναι δύσκολο να βρεις κάποιον να επικοινωνείς και όσο περνά ο καιρός δυσκολεύει ακόμα περισσότερο. Μεγαλώνοντας ξέρεις πιο πολύ τι θέλεις και γίνεται πιο δύσκολο να βρεις εκείνο που θέλεις. Αν είσαι ανώριμη και αφελής, όλα είναι πιο ρευστά και απλά. Δεν λέω να κάνουμε τα πράγματα πολύπλοκα, σίγουρα όμως αλλάζουν και δυσκολεύουν».
- Κάποιοι άντρες λένε ότι εσείς οι νέες γυναίκες δεν κάνετε συμβιβασμούς. Την «ωριμότητα», που αναφέρεις, τη θεωρούν αλαζονεία.
«Οι άντρες κατατάσσουν τις γυναίκες σε διάφορες κατηγορίες, το ίδιο κάνουν οι γυναίκες για τους άντρες. Ο καθένας θεωρεί ότι έχει το δίκιο του. Περνώντας τα χρόνια, το όριο ηλικίας του γάμου μεγαλώνει, καμιά σχέση όπως παλιά. Ναι, γινόμαστε όλοι πιο απαιτητικοί, ναι, δυσκολεύουν οι σχέσεις αντρών και γυναικών. Η ανεξαρτητοποίηση της γυναίκας δυσκολεύει τους άντρες, τους συγχύζει και τους αναστατώνει. Δεν μπορούν να χειριστούν μια δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα, εκτός αν είναι κάποιος που επίσης ξέρει τι θέλει - και σίγουρα υπάρχουν άντρες και γυναίκες που δεν ξέρουν τι θέλουν.
»Η πραγματική επικοινωνία ισοπεδώθηκε και κουκουλώθηκε με τον εκσυγχρονισμό, έτσι που χάσαμε το νόημά της, μεταξύ μας - μεταξύ φίλων, γνωστών, εραστών, συζύγων. Πολλές φίλες και συνομήλικές μου είναι παντρεμένες. Αλλά εγώ συνειδητά δεν θα ήθελα ένα δεσμό δέκα χρόνων, που να με οδηγήσει, μετά τις σπουδές μου, στο γάμο. Εγώ θεώρησα ότι μου αρμόζει καλύτερα αυτή η εξέλιξη. Δεν εξανάγκασα τον εαυτό μου σε τίποτε και είμαι ευχαριστημένη γι’ αυτό. Μετά την οικογένειά μου, έχω τους φίλους μου και τον ελεύθερο χρόνο μου φροντίζω να τον μοιράζομαι ανάλογα».

Οι ψυχαναγκασμοί και οι metrosexual
Μάριος Θεοφίλου, 29 χρονών, εργασία στο σύστημα πληροφοριών λογιστικής εταιρείας, μεταπτυχιακό στο Μάντσεστερ: «Οι άντρες δυσκολεύονται να προσεγγίσουν γυναίκες που έχουν προτεραιότητες την καριέρα και την ανέλιξή τους και που ψάχνουν να βρουν κάποιον που να τους προσφέρει κάποιαν ασφάλεια, κυρίως οικονομική.
»Αν γνωρίσω μια κοπέλα που έχει προτεραιότητα την καριέρα της, είναι δύσκολο να την προσεγγίσω. Δεν με φοβίζει, απλώς δεν θα ρίσκαρα καν, να ασχοληθώ. Ποιος ο λόγος να μπω σε τέτοια διαδικασία και να χάνω το χρόνο μου; Καλύτερα να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Αν πρόκειται για σεξ, είναι διαφορετικό. Πλέον είναι ευκολότερο να βρεις μια φιλελεύθερη σχέση, παρά κάτι σοβαρό. Οι Κύπριες μόλις έρθουν στην Κύπρο από τις σπουδές τους, καλουπώνονται. Όταν ήμουν στη Γ΄ Λυκείου και πήγαμε στον Πρωταρά, είδα ότι οι κοπέλες είχαν ξεφύγει από το καλούπι, πήγαν στο φιλελεύθερο. Τώρα που επιστρέφουν πίσω από τις σπουδές τους, καλουπώνονται ξανά και γυρεύουν τον πρίγκιπά τους. Έρχονται στην Κύπρο συνηθισμένες από κάποιες πολυτέλειες που είχαν στο εξωτερικό - φιλελευθερισμό, οικονομική άνεση με λεφτά που τους έστελλαν οι μπαμπάδες τους. Επιστρέφοντας, θέλουν να ξαναζήσουν αυτήν την ελευθερία και αναγκάζονται να ζητούν από τους γονείς τους.
»Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο άντρας καταντά να γίνει metrosexual (ο άντρας που ξοδεύει χρόνο και χρήματα σε ψώνια για την εμφάνισή του) και στο τέλος μπορεί να το γυρίσει και gay. Η γυναίκα καλλωπίζεται, πάει στις αισθητικούς, στα κομμωτήρια, φτιάχνει τα νύχια στα πόδια και στα χέρια, είναι πολυέξοδη, έτσι που χρειάζεται ένας άντρας να έχει ένα μισθό 3 χιλιάδων ευρώ, για να της καλύπτει τα έξοδα. Ο άντρας πάει να την προσεγγίσει και αυτή είναι τόσο ωραία, με τόσους καλλωπισμούς που κάνει, που αναγκάζεται και εκείνος να πάει και στο γυμναστήριό του πρωί μεσημέρι νύχτα, να αγοράσει παπούτσια και ρούχα ακριβά, για να φαίνεται ωραίος δίπλα της. Και αυτό μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ αντρών και γυναικών».
* Γεωργία Κ: Τι θέλεις, δηλαδή, τη γυναίκα χωριατοπούλα, να μην περιποιείται τον εαυτό της;
* Μάριος Θ: Σε όλα υπάρχει μια ισορροπία, να ωριμάσουν, να κάνουν λιγότερο γυμναστήριο και λιγότερους καλλωπισμούς.
- Να υποθέσει κανείς ότι αν δεν τα κάνει αυτά, ο άντρας είναι χαμένος από χέρι;
* Γεωργία Κ: Θα είναι αρεστός σε άλλες γυναίκες, όχι σε αυτού του τύπου τις γυναίκες. Εγώ πάντως θεωρώ ότι αυτό που είπε ο Μάριος, είναι ένας ψυχαναγκασμός των αντρών, που στο τέλος τους ρίχνει ψυχολογικά. Μια γυναίκα από τη φύση της περιποιείται τον εαυτό της πιο πολύ από έναν άντρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι, ανεβάζοντας το αισθητικό της επίπεδο, θέλει τους άντρες να ανταποκρίνονται σε αυτό. Μόνοι τους βγάζουν συμπεράσματα. Εγώ περιποιούμαι τον εαυτό μου, για μένα. Ο άντρας μόνος του παρεξηγεί και δεν φταίω εγώ γι’ αυτό.
* Μάριος Θ: Όταν η γυναίκα πάει δυο φορές τη μέρα κομμωτήριο…
* Γεωργία Κ: Και τι σε πειράζει, εσύ τα πληρώνεις;

Η μάστιγα της υλικής παραμέτρου
- Αν ένας άντρας που σου αρέσει, έχει ένα παλιοαυτοκίνητο. Αυτό θα σε επηρεάσει αρνητικά;
* Γεωργία Κωνσταντίνου: Ασφαλώς όχι. Ο προτελευταίος άντρας που είχα δεσμό τριών χρόνων μαζί του -έληξε η σχέση πριν από ένα χρόνο- είχε ένα αυτοκίνητο 300 ευρώ. Όσο ήμασταν μαζί με έκανε ευτυχισμένη και αγνόησα το αυτοκίνητό του. Άμα βρεις την πραγματική ευτυχία, αγνοείς κάποιες άλλες παραμέτρους. Αν δεν ήμουν ευτυχισμένη, θα μπορούσε να με ενοχλεί το αυτοκίνητο - στην πραγματικότητα δεν θα έφταιγε το αυτοκίνητο, αλλά κάτι άλλο. Αλλά θα τα έβγαζα πάνω στο αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο είναι άλλος ένας ψυχαναγκασμός του άντρα που νιώθει ότι πρέπει να έχει καλό αυτοκίνητο. Καταδικάζουν οι άντρες και κρίνουν τις γυναίκες με βάση κάποια πράγματα στο μυαλό τους που δεν ισχύουν και δεν συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Η υλική παράμετρος των σχέσεων μαστίζει τους άντρες, επειδή χάνουν την ουσία και ασχολούνται με άλλα πράγματα που τελικά τους κάνουν να μην είναι ευτυχισμένοι. Η οικονομική κάλυψη δεν υπερτερεί της πραγματικής ευτυχίας και δεν είναι το σημαντικό στοιχείο στη σχέση.