Επισημαίνω συχνά ότι το σταλινικό πνεύμα της πολιτικής και ηθικής εκμηδένισης και εξαφάνισης των πολιτικών αντιπάλων, κυριαρχεί και σήμερα στο λόγο, αλλά και στην καθημερινή πολιτική πρακτική της ΑΚΕΛικής ηγεσίας, 85 χρόνια μετά την ίδρυση του πολιτικού προδρόμου του ΑΚΕΛ, Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου, τον Δεκαπενταύγουστο του 1926.

Αυτό το πνεύμα κυριάρχησε στο αφιέρωμα που η «Χαραυγή» δημοσίευσε την περασμένη Δευτέρα, ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο 2011 για τη γιορταστική επέτειο.

«Σήμερα τιμούμε τους πρωτοπόρους κομμουνιστές που έθεσαν τα θεμέλια του Λαϊκού Κινήματος», προανήγγειλε η εφημερίδα από την πρώτη σελίδα της, αλλά στις χιλιάδες λέξεις που έγραψε για το ΚΚΚ και για το «διάδοχό» του ΑΚΕΛ, δεν βρήκε ούτε μια λέξη να γράψει για τον πιο χαρισματικό «πρωτοπόρο κομμουνιστή που έθεσε τα θεμέλια του Λαϊκού Κινήματος», για τον ιστορικό ηγέτη του κόμματος, τον Πλουτή Σέρβα (1907-2001), Γενικό Γραμματέα αρχικά του ΚΚΚ από το 1936 και στη συνέχεια του ΑΚΕΛ από την ίδρυσή του το 1941 μέχρι το 1945.

Από το 1945 που το ΑΚΕΛ ανάγκασε τον Πλουτή Σέρβα να παραιτηθεί από Γενικός Γραμματέας και ιδιαίτερα από το 1952 που τον απέβαλε για πάντα από το κόμμα, τον «εξαφάνισε» και τον «έσβησε» από την ιστορία του κόμματος, χωρίς να τον μνημονεύει ποτέ και χωρίς να έχει αποκαταστήσει τη μνήμη του μέχρι σήμερα.

Αποδεικνύοντας έτσι ότι παραμένει, μέχρι σήμερα, ένα καθαρά σταλινικό κόμμα, που δεν ανέχεται στους κόλπους του καμιά διαφωνία και καμιά διαφορετική φωνή, όσο σημαντικός και να είναι ο φορέας της.

Στο αφιέρωμα της «Χαραυγής» του Δεκαπενταύγουστου 2011 υπάρχουν εκτεταμένες αναφορές και φωτογραφίες του πρώτου Γ.Γ. του ΚΚΚ Χαράλαμπου Βατυλιώτη (Βάτη) και του βοηθού του Κώστα Χριστοδουλίδη (Σκελέα), αλλά και του Εζεκία Παπαϊωάννου, αλλά δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά για τον Πλουτή Σέρβα, το πιο λαμπρό αστέρι του κυπριακού κομμουνιστικού στερεώματος, εκλεγμένο δήμαρχο Λεμεσού για δύο θητείες 1943-1949, τον άνθρωπο που ίδρυσε το ΑΚΕΛ και το κόσμησε με την πλατιά πολιτική του ωριμότητα, την εμβρίθεια και την εντιμότητά του.

Να αναφέρω για την ιστορία (εφόσον δεν το ανέφερε η «Χαραυγή»), ότι ο Σέρβας αναγκάστηκε σε παραίτηση από Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, ενώ ήταν ήδη δήμαρχος Λεμεσού, τον Ιούλιο 1945, για «αντικομματική δραστηριότητα και απειθαρχία στο κόμμα», επειδή αρνήθηκε εντολή του κόμματος να μετοικήσει από τη Λεμεσό στη Λευκωσία και επειδή έθεσε όρους στο κόμμα. Αναφέρεται, μεταξύ άλλων, σε απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, της 1ης Αυγούστου 1945: «Κόμματα του τύπου του δικού μας, δεν αναγνωρίζουν ποτές το δικαίωμα σε κανένα τους μέλος να υποβάλλει προσωπικούς λόγους για την παραμονή του στο κόμμα. Ο τέως Γ.Γ. είχε καθήκον να πειθαρχήσει σε οποιαδήποτε απόφαση του κόμματος, είτε υπέρ είτε ενάντια στις απόψεις του».(!)

Να αναφέρω ακόμα ότι η κυριότερη διαφωνία του Πλουτή Σέρβα με το κόμμα, που οδήγησε στην αποβολή του το 1952 από το ΑΚΕΛ, ήταν ότι υποστήριξε το 1948 τη Διασκεπτική για παραχώρηση Συντάγματος από τους Άγγλους, ενώ το ΑΚΕΛ, ακολουθώντας τις συμβουλές του Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, είχε εγκαταλείψει τη διαδικασία αυτή και ακολούθησε την πολιτική της Ένωσης με την Ελλάδα.

* Να υπενθυμίσω ότι σήμερα, 21 Αυγούστου 2011, είναι η επέτειος της σοβιετικής εισβολής στη Τσεχοσλοβακία το 1968, όταν τα τανκς της Σοβιετικής Ένωσης εισέβαλαν στην Πράγα, μαζί με στρατεύματα των δορυφόρων της του Συμφώνου της Βαρσοβίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας, Βουλγαρίας και Ανατολικής Γερμανίας και τσάκισαν το «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο» του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που έγραψε ο Πλουτής Σέρβας (το 1973) ήταν «Η Άνοιξη της Πράγας», όπου στηλιτεύει τις μεθόδους του σταλινισμού και τη βίαιη καταστολή της φωτισμένης ηγεσίας του Ντούμπτσεκ.