Κατά την τελευταία επίσκεψη του Πρωθυπουργού της Ελλάδος στο Προεδρικό Μέγαρο, άγημα καταδρομέων που απέδιδε τιμές στον Πρωθυπουργό και τη συνοδεία του εκφώνησε -όπως συνηθίζεται στις στρατιωτικές παρελάσεις- το σύνθημα «Ελλάς, Ελλάς, σκέπασε και μας, την Κύπρο σου την όμορφη ποτέ μην την ξεχνάς».
 Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, το σύνθημα αυτό ενόχλησε το Προεδρικό Μέγαρο -αλήθεια, το δημοσίευμα εννοούσε το κτήριο;- που απαίτησε όπως ο Επικεφαλής Αξιωματικός του αγήματος αντικατασταθεί αμέσως, διαταγή η οποία εκτελέστηκε πάραυτα.
 Κατά την προσωπική μου άποψη, το εύηχο και μεστό νοήματος σύνθημα δεν εκφράζει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από την πάγια και διαχρονική θέση και το μόνιμο αίτημα της Κύπρου, όπως η Ελλάδα δρα όχι ως μητέρα πατρίδα, αφού αυτό ενοχλεί τη νέα τάξη πραγμάτων για το Κυπριακό, αλλά ως τον φυσιολογικότερο συμπαραστάτη μας για τη δικαίωση των αγώνων μας.
 Η αντίδραση του Προεδρικού ευρίσκεται ακόμα σε πλήρη αντίθεση με τις διακηρυγμένες θέσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένης της Κυβέρνησης Χριστόφια, ότι η Ελλάδα οφείλει και ως εγγυήτρια δύναμη αλλά και ως Μητρόπολη του Ελληνισμού να προασπίσει και να κατοχυρώσει τα δίκαια και αναφαίρετα δικαιώματα των Ελλήνων της Κύπρου, να επιβιώσουν στη γη των πατέρων τους.
 Η ενέργεια αυτή των κυβερνώντων συνιστά, επίσης, αχαριστία και αγνωμοσύνη σε όσα η Ελλάδα προσέφερε και προσφέρει στην Κύπρο, τραυματίζει τα αγνά αισθήματα των Ελλήνων της Κύπρου, και ναρκοθετεί ό,τι απέμεινε όρθιο μέσα από τα τραύματα της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης ημικατοχής της πατρίδας μας.
 Πιστεύω πως η γενεσιουργός αιτία της φαινομενικά αθώας αντίδρασης του Προεδρικού απορρέει από ένα βαθύτερο ανθελληνικό αίσθημα, το οποίο πάντοτε χαρακτήριζε την κυπριακή Αριστερά.
 Θα θυμίσω πως κάποτε ο Δημήτρης Χριστόφιας, ως Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, απεκάλεσε δημοσίως την Ελλάδα ως «ξιπετσισμένο κουρκουτά» και η δήλωση αυτή προκάλεσε τότε ποικίλες αντιδράσεις.
 Επίσης, στο βιβλίο του με τίτλο «Άκρως Απόρρητο Ειδικού Χειρισμού», ο πρώην Έλληνας Πρέσβης στην Κύπρο κ. Χρίστος Ζαχαράκις αναφέρει και τα εξής (σελίδα 343):
 «Ο Ανδρέας Χρίστου του ΑΚΕΛ και υιός ακελικού βουλευτού μού ανέφερε τα εξής χαριτωμένα στις 10 Απριλίου.
  "*Ο ισχυρισμός για ύπαρξη Ελληνισμού στην Κύπρο συνιστά εσφαλμένη και αναληθή θέση!  Η χρήση της ελληνικής γλώσσας από τους Ε/κυπρίους αποτελεί συμπτωματικό γεγονός, γιατί αυτή επεβλήθη από μερικές εκατοντάδες Έλληνες, όταν στην Κύπρο ζούσε γηγενής πληθυσμός 500.000 ατόμων, επί των οποίων θα μπορούσαν να έχουν υπερισχύσει οι Αιγύπτιοι ή οι Φοίνικες!
 Η κατοχή της Κύπρου δεν είναι τουρκική αλλά ιμπεριαλιστική, το πρόβλημα είναι κα­θαρά δικοινοτικό και αυτό δεν το έχει αντιληφθεί ούτε η ελληνική Αριστερά, που προσπα­θεί να δώσει μαθήματα μαρξισμού στο ΑΚΕΛ, ενώ είναι γνωστή για τις παρεκκλίσεις της!
 Τα δεινά της Κύπρου, αποτέλεσμα της συμπαιγνίας Ελλάδος-Τουρκίας-Αγγλίας, αρχί­ζουν με την ένοπλη σύγκρουση των χιτών του Γρίβα και της Αριστεράς στη Λάρνακα, το 1950, γιατί από τότε οι Έλληνες φασίστες επεδίωκαν να ενώσουν την Κύπρο με την Ελλά­δα!"».
 Η απουσία αντίδρασης ή έστω μιας εκδήλωσης δυσαρέσκειας από τα κυπριακά πολιτικά κόμματα -με τιμητική εξαίρεση την εύστοχη επίσημη ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Κόμματος- όχι μόνο με εκπλήττει βαθύτατα, αλλά και μου εμπεδώνει την ανησυχία ότι η ελληνική συνείδηση σ’ αυτό το δύσμοιρο νησί ολοένα και μαραίνεται μέσα στη χοάνη του ευδαιμονισμού, συντρίβεται μέσα στις δοσοληψίες του συμβιβασμού και ποδοπατείται από τη νέα τάξη πραγμάτων, που επιβάλλει μεθοδικά η κυπριακή Αριστερά.
Ζήτω λοιπόν η Κύπρος των Κυπρίων και των Φοινίκων.